പണ്ട്‌ പണ്ട്‌ ഓന്തുകൾക്കും മുൻപ്‌ ദിനോസറുകൾക്കും മുൻപ്‌ ഒരു സായാഹ്നത്തിൽ രണ്ടു ജീവബിന്ദുക്കൾ നടക്കാനിറങ്ങി. അസ്തമയത്തിൽ ആറാടിനിന്ന ഒരു താഴ്വരയിൽ എത്തി.
'ഇതിന്റെ അപ്പുറം കാണണ്ടേ?' ചെറിയബിന്ദു വലിയതിനോടുചോദിച്ചു.
'പച്ചപിടിച്ച താഴ്വര' ഏടത്തി പറഞ്ഞു 'ഞാനിവിടെത്തന്നെ നിൽക്കട്ടെ'
'എനിക്ക്‌ പോകണമെന്നുണ്ട്‌' അനിയത്തി പറഞ്ഞു 'പക്ഷേ ഏടത്തിയെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കിയിട്ട്‌ പോയാൽ ഞാൻ ഏടത്തിയെ മറക്കും'.
ഏടത്തി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
അനിയത്തി അവളുടെ മുന്നിൽ കിടന്ന അനന്തപഥങ്ങളിലേക്ക്‌ ഒന്നുകൂടി നോക്കി. എന്നിട്ടു ഏടത്തിയോട്‌ ചേർന്നു നിന്നു. അസ്തമയത്തിന്റെ താഴ്വരയിൽ അവർ തനിച്ചു ഒരുമിച്ചു നിന്നു.
ഇതിഹാസകാരൻ പറഞ്ഞപോലെ ഇതു കർമ്മബന്ധത്തിന്റെ സ്നേഹരഹിതമായ കഥയല്ല. ഇതിൽ അകൽച്ചയില്ല, ദു:ഖം മാത്രമേയുള്ളു.
(ഇതിഹാസത്തിലെ ആകർഷകമായ വരികളെ ഒരു ചിത്രത്തിനുവേണ്ടി തിരിച്ചുവിട്ട ഈ തെറ്റ്‌ മേഘങ്ങൾക്കിടയിലെ ഇതിഹാസകാരനും, വായനക്കാരും ഖസാക്കുകാരും ഒക്കെ പൊറുക്കും എന്നു കരുതുന്നു.)
picture courtesy : Anilkumar (advertising photographer), KINFRA & Mudra 
മൂന്നാറില്‍ നിന്നുളള ഒരു തിരിച്ചുവരവില്‍ നേര്യമംഗലത്ത്‌ കണ്ട ഒരു ഷാപ്പ്‌ കാഴ്ച. ഇതിന്റെ മുന്നില്‍ ഒരു കൊതിയൂറുന്ന ബോര്‍ഡുണ്ടായിരുന്നു.... കപ്പ.... മീന്‍ കറി... നാടന്‍ കോഴി... താറാവ്‌... പോത്ത്‌... കരിമീന്‍.... പുഴമീന്‍... (നാവില്‍ വെള്ളമൂറുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ മാപ്പ്‌)
പുട്ടിന്റെ ഇടയില്‍ തേങ്ങപോലെ ഇടക്ക്‌ ചില ചിത്രങ്ങള്‍ പോസ്റ്റുചെയ്തോട്ടെ?
(വിഷയദാരിദ്ദ്ര്യമാണ്‌ പരമമായ സത്യം)
പെരിയാര്‍ കുട്ടന്‍പുഴയില്‍ (തട്ടേക്കാട്‌ പക്ഷിസങ്കേതത്തിനടുത്ത്‌)
ചെമ്മീന്‍ കെട്ട്‌. കോതാട്‌.
പെരിയാര്‍. തട്ടേക്കാട്‌ വനത്തിനരുകില്‍ (എറുമാടത്തില്‍ നിന്നുള്ള ദൃശ്യം)