വീണ്ടും സാനിയ മിർസ (സാനിയ മിർസ)

പ്രിയമുള്ള സാനിയ മിർസ, നീ കാരണം ഞാൻ എത്ര ചീത്തവിളി കേട്ടു.

പുതിയ പോസ്റ്റുകൾ ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും എന്റെ ബ്ലോഗിൽ സന്ദർശകരുടെ എണ്ണം കുറയുന്നില്ല. ഇവരൊക്കെ ആരാ, എവിടുന്നു വരുന്നു എന്ന് അറിയാനുള്ള ഒരു ആഗ്രഹത്തിൽ ഞാൻ എന്റെ സൈറ്റ്‌ മീറ്ററിലെ Recent Visitors by Referrals ടാഗിൽ ഒന്നമർത്തി.

അവിടെ തെളിഞ്ഞു ഇവരൊക്കെ വന്ന വഴി. കൂടുതലും google, MSN, Rediff തുടങ്ങിയവയുടെ സെർച്ച്‌ എഞ്ചിനുകളിൽ നിന്ന്.

എന്റെ പേജിന്റെ ട്രാഫിക്ക്‌ കൂട്ടിയ ഇവരെ ഒക്കെ വഴിതെളിച്ചു വന്നതോ ഇന്ത്യൻ യുവത്വത്തിന്റെ ഞരമ്പുകളിൽ ട്രാഫിക്ക്‌ കൂട്ടുന്ന സാനിയ മിർസയും.

സാനിയ മിർസയെ മാധ്യമങ്ങൾ അവരുടെ താളുകളിൽ വിരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പോസ്റ്റ്‌ മുൻപ്‌ ഞാൻ എഴുതിയിരുന്നു. അതിൽ ടൈറ്റിലിൽ ബ്രാക്കറ്റിൽ ഇംഗ്ലീഷിലും ഞാൻ saniya mirza എന്ന് എഴുതിയിരുന്നു. ആ പുന്നാരവാക്കാണ്‌, ഇവരെ ഒക്കെ എന്റെ പോസ്റ്റിൽ പറഞ്ഞുവിട്ടത്‌. ഗൂഗിളിൽ saniya mirza എന്നു ടൈപ്പുചെയ്താൽ വരുന്ന ലിസ്റ്റിൽ ആദ്യ മൂന്നിൽ തന്നെ എന്റെ പോസ്റ്റ്‌ ഉണ്ടാകും.

പാഞ്ഞുവന്ന എത്രയോ സാനിയാ പ്രേമികൾ എന്റെ പേജിൽ വന്നു നിരാശരായി എന്നെ മുഴുത്ത ചീത്ത വിളിച്ചിട്ടു പോയിട്ടുണ്ടാവണം..

പാവം ഞാൻ. പാവം എന്റെ പോസ്റ്റ്‌.

കറുപ്പും വെളുപ്പും

ജോൺ മാത്യുവിന്റെ ചിത്രം.

ഫോട്ടോഗ്രഫി ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർ ഈ സൈറ്റിൽ ഒന്നു പോകാൻ ശ്രമിക്കുക.

ഇവിടെ എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളായ ജോണിന്റെയും ദീപ്തിയുടെയും ചിത്രങ്ങളുണ്ട്, പിന്നെ ജോണിന്റെ ചില poems.

ഈ ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ ഫോട്ടോഗ്രഫിയെ ഉപാസിക്കുന്നവരാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ചിത്രങ്ങൾ ‘കണ്ടെത്തുന്നുന്നതിലാണ്‘ ഇവരുടെ മിടുക്ക് എന്നും.

ഇവരുടെ ബ്ലാക്ക് & വൈറ്റ് ചിത്രങ്ങൾ എടുത്ത് പറയേണ്ടവ തന്നെയാണ്.

ഒഴുക്കിനൊപ്പം. ഒഴിക്കാനൊപ്പം.

റമ്മിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധം മനംപിരട്ടലുണ്ടാക്കുന്നു. കണ്ണ്‌ പുകയുന്നു. എങ്കിലും ഞാൻ റമ്മിനൊപ്പം ആ ഗ്ലാസിൽ ചുറ്റിതിരിഞ്ഞു. ജീവിതധാരയിലെ മറ്റൊരു തിരിവിലാണ്‌ ഞാനിപ്പോൾ.

ഏതോ ഒരു മലഞ്ചരുവിൽ പൊട്ടിയ ഉറവയായിരുന്നു ഞാൻ. മലയിടുക്കിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി, കാട്ടരുവിയിലൂടെ ചിലച്ചൊഴുകി മീൻകുഞ്ഞുങ്ങളോടു കളിച്ചൊഴുകി ഒഴുകി ഒഴുകി ഞാനങ്ങനെ.....

ഒരു കൊച്ചുവളവിൽ വച്ച്‌ എന്നെ ചിലർ ഒളിഞ്ഞിരുന്നു പിടിച്ചു, ഒരു വലിയ അറയിലിട്ട്‌ ശുദ്ധീകരിച്ചു, പിന്നെ കുപ്പിയിലാക്കി. (ഹ... ഹ ഹ.. ചിരിക്കാതിരിക്കുന്നത്‌ എങ്ങനെ? ചില രാസപദാർത്ഥങ്ങളിട്ടാണ്‌ അവർ എന്നെ ശുദ്ധീകരിച്ചത്‌)

പിന്നെ കുറേനാൾ അവിടെ എന്നെ അടുക്കിവച്ചു. ഞാൻ അടങ്ങിയിരുന്നു. ഒഴുകാൻ മറന്നുപോയി ഞാൻ. പിന്നൊരുനാൾ യാത്രതുടങ്ങി. ഒഴുകാതെയുള്ളയാത്ര.

എന്റെ യാത്ര അവസാനിച്ചത്‌ മോഹനൻ ചേട്ടന്റെ കടയിലാണ്‌. അവിടെ പുറത്ത്‌ നോക്കി ഇരിക്കുവാൻ എന്തു രസമായിരുന്നു. സ്കൂളിനടുത്തുള്ള കടയാണ്‌. രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും കുഞ്ഞുങ്ങളെ കണ്ടിരിക്കാം. ഇടയ്ക്കൊക്കെ മോഹനേട്ടൻ എന്റെ പുറം പൊടിതുടച്ചും വയ്ക്കും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാർദ്ദവമുള്ള തുണിചൂൽ എന്റെ ദേഹത്ത്‌ ഉരസുമ്പോൾ എനിക്ക്‌ ഇക്കിളിപ്പെടുമായിരുന്നു.

ഇന്ന് വൈകുന്നേരം ഈ മഹാൻ എന്നെ വിലക്ക്‌ വാങ്ങുന്നത്‌ വരെ എന്റെ വാസം അവിടെത്തന്നെയായിരുന്നു. ഒന്നുകൂടിപ്പറയാൻ മറന്നു, ഇന്ന് എന്റെ പേര്‌ എനിക്കുമനസിലായി, 'ബിസ്‌ലേരി'!
ഇയാൾ അങ്ങനെയാണ്‌ ചോദിച്ചത്‌.

ഞാനിപ്പോൾ ഈ മേശപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന ഗ്ലാസിനുള്ളിലാണ്‌. നിറമില്ലാതിരുന്ന എനിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ നിറം കിട്ടി. ഒരു കടുത്ത ചുവപ്പു നിറം. എന്റെ തലപെരുക്കുന്നു...
ഇനി അധികം സമയമില്ല...
എന്റെ അവകാശിയുടെ ഇടത്‌ കൈ എന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ വരുന്നു. വലതുകൈ അപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന അച്ചാർ പാത്രത്തിലേക്കും......

യാത്ര ഇവിടെ തീരുന്നില്ല...

നാഗത്തറ.

സന്ധ്യ.

വേലിപ്പടർപ്പ്‌.

ഞാന്നുവീഴുന്ന വള്ളിച്ചെടികൾ.

കരിമഷിപുരണ്ട കൽവിളക്ക്‌.

മഞ്ഞയും ചുവപ്പും കലരുന്ന നാഗ ഗന്ധം.

മനസുപതറിപ്പോകുന്നു, കരിയിലകളിൽ നഗത്താന്മാർ ഇഴയുന്നുണ്ടോ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞുപോകുന്നു.

ചെറുബാല്യത്തിലെ ഓർമ്മകളിൽ ഇപ്പോഴും മഞ്ഞൾ പുരണ്ടുകിടക്കും, നൂറും പാലും കുടിച്ചിരിക്കുന്ന നാഗരൂപികൾ...